Met zoveel boulderhallen in Nederland kun je tegenwoordig bijna elk weekend wel meedoen aan een boulderwedstrijd. Afgelopen weekend was het tijd voor Plaatjes Draaien bij Boulder Tilburg. De sfeer van de vorige editie, die ik online had gezien, zag er veelbelovend uit dus ik was benieuwd hoe deze wedstrijd zou zijn.
Wat is Plaatjes Draaien?
Het concept: een plaatklimwedstrijd waar tijdens de finale een DJ de klimmers begeleid met muziek. De kwalificaties voor volwassenen begonnen om 12:00 uur en de finale zou om 18:30 uur starten. Omdat plaatklimmen vaak wat trager verloopt, was ik op tijd zodat ik direct om 12:00 uur kon beginnen.
Kwalificatie: veel boulders, weinig wachten
Er waren 36 boulders, waarvan verrassend veel toegankelijk waren duidelijk met het oog op de jeugdklimmers. De eerste 15 topte ik relatief snel. Hoewel de wedstrijd bekendstaat als “plaatklimwedstrijd”, waren veel boulders op rechte wanden gebouwd. Hierin werd geprobeerd het gevoel van plaat en balansbewegingen te simuleren begrijpelijk, aangezien er niet genoeg echte plaatwanden beschikbaar waren.
Het was rustig in de hal, ik hoefde nergens te wachten. Vanaf boulder 30 verwachtte ik een flinke toename in moeilijkheid, maar dat viel erg mee. Uiteindelijk topte ik alle 36 boulders, waarvan 34 flash. Na anderhalf uur was ik klaar. Dat het niveau van de boulders aan de lage kant was, bleek ook uit de resultaten: meer dan 10 klimmers hadden alles getopt. Het verschil werd dus vooral gemaakt op het aantal flashpogingen.
Goede vibe, maar weinig verrassingen
De boulders waren leuk om te klimmen, maar de echte spannende plaatjes ontbraken. Iets meer variatie zou welkom zijn geweest. De meest opvallende boulder? Een bathang op een slab iets wat ik nog nooit eerder had gedaan. Meestal zie je bathangs in overhangs, maar op een plaat werkte het verrassend goed.
Puntentelling: ruimte voor verbetering
De puntentelling werkte als volgt:
- 10 punten voor een top
- + 4 punten als je flasht
- 5 punten voor de zone
- + 2 extra bij een flash van de zone
Maar hier liep het mis. Afhankelijk van hoe je je score invoerde in Toplogger, kon je soms 12 punten krijgen voor een boulder. Dit zorgde voor verwarring bij het bepalen van de finalisten, al werd dit gelukkig snel opgelost. Opvallend: het was mogelijk om de finale te halen zónder alle boulders te toppen omdat flashpogingen veel bonuspunten opleverden en alle boulders evenveel waard waren. Voor een volgende editie zou ik aanraden hier beter naar te kijken.
De finale:
In de kwalificatie werd ik tweede en ik mocht door naar de finale. Zoals gebruikelijk betekende dit eerst wachten in de isolatie terwijl de routebouwers de laatste hand legden aan de boulders. Rond 19:00 uur begon de finale. De dames mochten als eerste starten. Zij klommen dezelfde routes als de heren, maar voor hen waren er een paar extra grepen toegevoegd. Het format: vijf minuten klimmen per boulder, gevolgd door vijf minuten rust. In totaal hingen er vier finale boulders op ons te wachten.
Om 20 uur was het eindelijk zover en mocht ik mijn eerste boulder gaan proberen. Een paarse boulder met grote bollen. Vanuit een hoek moest ik mijn gewicht verplaatsen en ondanks meerdere pogingen lukte dit niet en haalde ik alleen de eerste zone.
De tweede boulder had weinig met plaatklimmen te maken, maar was verrassend leuk. De uitdaging zat vooral in het controleren van de eindgreep. Boulder drie viel visueel meteen op. Deze vond ik echter wat aan de makkelijke kant. Hoewel ik twee pogingen nodig had, wist ik de top vrij vlot te halen. Het leek erop dat deze boulder voor bijna alle finalisten goed te doen was.
En toen kwam de vierde en laatste boulder. Tijdens het inlezen voelde ik het al: dit zou lastig worden. Een paddle-sprong met grepen zonder textuur, zowel voor handen als voeten. Zodra ik instapte, had ik het gevoel alsof ik op ijs stond. Er was geen grip en geen stabiliteit. Ik gaf het drie pogingen, maar kreeg geen controle over de beweging. Ik kon er weinig plezier aan beleven.
Misschien niet leuk voor het publiek om te zien, en misschien ook niet helemaal respectvol naar de bouwer toe, maar voor mij voelde dit niet meer als klimmen. Ik gaf het op en wist dat mijn podiumkansen hiermee weg waren, maar voor mij gaat het vooral om het plezier. Uiteindelijk eindigde ik als vierde, met twee tops en één zone. Alle finalisten kregen een handvijl van CrushClub mee naar huis, en er werden mooie prijzen uitgedeeld aan overige deelnemers. Proficiat aan de winnaars!
Conclusie: leuk concept, ruimte voor groei
Plaatjes Draaien in Boulder Tilburg is een creatief concept met potentie. Ik heb genoten van de sfeer en het klimmen. Toch zie ik een paar verbeterpunten:
- Maak de kwalificatie iets korter en iets moeilijker
- Kijk kritisch naar de puntentelling en scoreverwerking
- Voeg wat meer variatie en spektakel toe aan de boulders in de kwalificatie
Ik ben benieuwd naar de volgende editie!
NL 
EN